Читать книгу Razende Harten. De Bewaker Van Het Kristallen Hart Serie Boek 3 онлайн

26 страница из 136

Hij haalde zijn schouders op alsof het er niet toe deed toen hij haar vraag beantwoordde: “Hij ging Sennin bezoeken. Hij komt morgenochtend terug, zodat we dan kunnen vertrekken.”

Hij had Kamui echt naar de oude man gestuurd om te vragen of hij meer informatie had gekregen over waar de talismannen te vinden waren. Ergens in zijn achterhoofd wist Toya dat het gewoon een excuus was om een tijdje alleen met Kyoko te zijn ... maar dat wilde hij haar niet vertellen.

Kyoko zuchtte terwijl ze ging zitten, haar ogen sloot en zich ontspande tegen de boom. Verdomme, ze zat meteen weer in dezelfde positie die ze had vermeden toen ze vertrok voor haar wandeling. Ze probeerde zichzelf af te leiden en het eerste dat in haar opkwam was Kyou, met zijn gloeiende gouden ogen die een flikkering van emotie vertoonden. Het was de eerste keer dat ze hem enige emotie had zien tonen, afgezien van het uitdrukkingsloze gezicht van verveling dat hij droeg of de woede van de strijd. En hij had haar gekust.

Waarom had hij haar zo gekust? En waarom had ze niet geprobeerd hem tegen te houden? Het was alsof ze niet kon denken, alleen maar kon voelen. Hoewel ze nog steeds erg bang voor hem was, had ze zich tegelijkertijd veilig gevoeld. Hij was tenslotte één van haar bewakers. Hij zou haar geen pijn doen ... of wel? Het was haar eerste kus en één die ze nooit zou vergeten. Ze wierp een blik op Toya en betrapte hem erop dat hij weer naar haar staarde.