Читать книгу Özgə ağrısı онлайн

74 страница из 75

– Bəyənməz, qalar çemodanda.

Don Aygünü elə sıxırdı ki, ürəyi darıxırdı. Neçə saatdan bəri paltarın darlığına dözən Aygünün һövsələsi birdən-birə daralmışdı, daһa dözə bilmirdi. Azad onun bu halını görüb, var gücü ilə paltarı dartıb soyundurdu. Bu zaman donun bütün tikişləri süzüldü. Aygün dərindən nəfəs aldı. Elə bil bədəni dar qəfəsdən azad oldu.

– Ay Azad, o nə oyun idi biz çıxardıq? Mən dedim geyinək, bəs sənə nə olub, niyə razılaşdın? Yazıq deyildikmi? – deyib uğunub getdi.

– Doğrudan a… Neynim, qızılgül toyunda sənin sözünü yerə salmayacaqdım ki… – Azadın da dodağı qaçdı. Birdən gözü Aygünün saçlarına sataşdı. Paltarı əynindən çıxaranda necə olmuşdusa saçları pırtlaşıb qabarmışdı. Astadan gülmək istədi, amma özünü saxlaya bilməyib qəhqəhə çəkdi. Aygün nə olduğunu soruşsa da, Azad cavab verə bilmədi. O, güzgünün qabağına keçdi: şirə oxşayırdı. Gözləri bir-birinə sataşanda uğunub getdilər. Onların səsi açıq pəncərədən pərdə-pərdə yayılır, gecənin lal sükutunu pozurdu.