Читать книгу Ağ qəm онлайн

128 страница из 131

Hər dəfə anasını xatırlayanda Həmidin gözləri dolur, ürəyi kövrəlirdi. Onun bu dünyada anası qədər sevdiyi ikinci adam yox idi. Ağlına gətirə bilmirdi ki, nə vaxtsa bir kimsəni istəyə, kiməsə mehrini sala bilər.

* * *

Kirayə pulunu vermək üçün Həcər xalanın yanına gələndə Həmid Aynuru burada gördü. Uşaq qəmli görünürdü.

– Nə olub. Aynur? Yoxsa darıxırsan? – deyə soruşdu. Lakin onun cavab vermədiyini görcək əlavə etdi: – İstəyirsən sənə bir nağıl danışım?

Aynur sevinclə yerindən dikəldi:

– İstəyirəm.

– Onda bir az gözlə. – Həmid Həcər xalaya pulu uzadıb: – Həcər xala, icazə versəniz Aynuru bizə apararam, – dedi.

– Nə olar, aparırsan, apar da. Onsuz da anası gedəndən kefi açılmır, – deyə Həcər xala ona razılıq verdi. Həmid Aynuru otağına gətirib:

– Bura mənim sarayımdır, – dedi.

Aynur ağzınacan dolu kitab şkafını görüb heyrətə gəldi:

– Gör nə qədər kitab var… Вunları neynirsən?

– Oxuyuram.

– Bu qədər kitabı oxuyub qurtarmaq olar?

– Böyüyərsən, onda görərsən ki, bunlan oxumaq o qədər də çətin deyil.