Читать книгу Hüttenadvent. Weihnachten wie damals онлайн

13 страница из 16

Am Heiligen Abend lagen drei Päckchen mit seinem Namen unter dem Christbaum. Nachdem seine Sachen ausgepackt waren und das schöne Papier vor lauter Ungeduld zerfetzt auf dem Boden herumlag, war er maßlos enttäuscht und sagte: „Lauter Bücher! Das Christkind schreibt, dass ich mehr lesen soll. Nie wieder schreib ich: Liebes Christkind, überrasche mich!“

Im Stoi

Kimmt im Herbst de koite Zeit,

dann is vorbei mit da Gmüatlichkeit,

wann des Keiwiwerch wieder kimmt

und de Küah, de ma vo da Alm ababringt.

Um de Zeit weads im Stoi wieder eng

und es gibt um de bestn Platzl a Gedräng.

D’Fliagn wean a wieder gach amoi mehr,

deswegn fliagn de Kuahschwänz hin und her.

Mit der ganzn Friedlichkeit is vorbei,

weil irgendoans plärrt de mehra Wei.

Irgend a Kettn scheppert oiwei am Barrm,

aba durch de Viecha is im Stoi sche warm,

drum kemman de Katzn wieder gern herei.

A Lacki Müch gibts für de Viecher oiwei.

Dann de Goaß, de ganze Zeit de Meckerei.

Und a da Bock, sei Geruch is neama nei.

Nix dro an de Viecha wia Hörna, Haut und Boa

Правообладателям