Читать книгу Gesammelte Aufsätze zur romanischen Philologie – Studienausgabe. Herausgegeben und ergänzt um Aufsätze, Primärbibliographie und Nachwort von Matthias Bormuth und Martin Vialon онлайн

164 страница из 203

1 Concentu parili hic te, Maria, veneratur populus teque piis colit cordibus. 2 Generosi Abrahae tu filia veneranda, regia de Davidis stirpe genita. 3 Sanctissima corpore, castissima moribus, omnium pulcherrima virgo virginum. 4 Laetare, mater et virgo nobilis Gabrielis archangelico quae credula oraculo genuisti clausa filium. 5 In cuius sacratissimo sanguine emundatur universitas perditissimi generis ut promisit Deus Abrahae. 6 Te virga arida Aaron flore speciosa praefigurat, Maria, sine viri semine nato floridam. 7 Tu porta iugiter serrata quam Ezechielis vox testatur, Maria, soli Deo pervia esse crederis. 8 Sed tu tamen matris virtutum dum nobis exemplum cupisti commendare, subisti remedium pollutis statutum matribus. 9 Ad templum detulisti tecum mundandum, qui tibi integritatis decus Deus homo genitus adauxit intacta genetrix. 10 Laetare, quam scrutator cordis et renum probat proprio habitatu singulariter dignam, sancta Maria. 11 Exsulta, cui parvus arrisit tunc, Maria, qui laetari omnibus et consistere suo nutu tribuit. 12 Ergo quique colimus …

The eulogy which runs from the second stanzaStanze to the eleventh is introduced partly by tu anaphorasAnaphertu-Anapher, partly by imperatives followed by relative clauses (Laetare … quae; Laetare, quam; Exsulta, cui); not all its parts are purely figurative, but there is in almost every stanza some figurative allusion fused with the historical and dogmatic content. We shall begin by explaining several of these allusions.