Читать книгу İçimizdeki Şeytan. Глава 11. Роман на турецком языке с переводом на русский для чтения, пересказа и аудирования онлайн

9 страница из 16

Ama ne kadar güzel söylüyordu…

Ne güzel dudakları vardı…»

Macide kıpkırmızı oldu

Düşüncelerinin ortasında tekrar yürümeye başlamış ve caddede bir hayli ilerleyerek Beyazıt’a yaklaşmıştı

Kolundaki saate baktı ; dokuza geliyordu

«Tramvaya bineyim!» dedi

Notalarını evde unuttuğu aklına geldi

Geriye dönüp alsam mı , yoksa böylegideyim mi? diye düşündü

Sonra garip bir gülüşle, sanki bir şey çalışacakmışım gibi! dedi

Bu sırada başını kaldırıp etrafına bakındı ve dün yolda olduğu gibi her tarafı titremeye başladı

Tutunacak bir şey aradı

Dişlerini sıktı

Başını, kaçmak ister gibi, sağa sola döndürdü ve sonra, arkasından uzun zamandan beri geldiğini derhal anladığı Ömer’e iki elini birden uzattı

Derin bir oh demiş gibiiçi tekrar yatışmaya başlamıştı

Yalnız olduğu zamanki bütün mücadelesi ani olarak durmuş, iç ve dış hayatına ait her şey , yanında sessizce yürümeye başlayan delikanlının hükmü altına girmişti

Analarının kanatları altına saklanan civcivlerin duyduğu emniyet ve gönül rahatına çok benzeyen bu kendini teslim etme hissi, Macide’nin hiç de gururunu hırpalamıyordu