Читать книгу İçimizdeki Şeytan. Глава 11. Роман на турецком языке с переводом на русский для чтения, пересказа и аудирования онлайн

12 страница из 16

Peki, bunun kendiliğinden gelmesini bekleyelim, yalnız ara sıra, demin olduğu gibi, dilimden kaçarsa kusura bakmayın

Baksanız da ehemmiyeti yok

Bana öyle geliyor ki, sizin gülmenizle kızmanız, iltifat etmenizle azarlamanız arasında hiçbir fark yoktur…

Size ait hiçbir şey çirkin olamaz sanıyorum.»

Divanyolu’na amut sokaklardan rasgele birine daldılar, dik yokuştan inip ahşap evlerin arasından, demiryolunun altından ve yangın yerlerindengeçtiler, nihayet yıkık duvarların üzerinde fışkıran otlara ve biraz ötedeki denize geldiler

Etrafta kimseler yoktu

Az dalgalı deniz sahildeki iri ve yosunlu taşları örtüp açıyor, epeyce yükselmiş olan güneşin altında hakiki rengini göstermeden kımıldıyordu

Uzaklardan birkaç irili ufaklı vapur ve daha ilerilerde şişirilmiş tulumlar gibi yatan adalar vardı

Ömer, «Burası dagörüyorsun ki, uçsuz bucaksız bir yer değil

Burada da gözümüze bir hudut çiziliyor

Okyanuslarda bile başka türlü olmasa gerek…

Acaba bu kâinatta yerlegöğün birbirine kavuşmadığı bir taraf yok mu